بازیافت بطری پت
بطریهای نوشابه، آب معدني و نوشيدنيهاي ديگر پس از مصرف، به دليل اينكه از نظر زيستمحيطي مشكلاتي نظیر: اشغال فضاي زياد در مراكز دفن را به دنبال دارند و از نظر زيبايي شناختي نيز مشكل ساز خواهند بود، از اين رو احتياج به مديريت صحيح داشته و بهترين راه براي مواجهه با اين نوع پسماندها، بازيافت اين ظروف (پت) ميباشد.
سرمایهگذاری در صنایع بازیافت از جمله مباحثی است که بارها و بارها در صفحه فرصت سرمایهگذاری به آن پرداخته شد. در خصوص کلیت سرمایهگذاری در صنایع بازیافت، تولید برق از زباله، سرمایهگذاری در تولید کاغذ بازیافتی و خمیرکاغذ، برای مخاطبان این صفحه ارائه شد.
یکی از زیر بخشهای اولویتدار که جزو سودآورترین حوزههای این صنعت معرفی میشود بازیافت مواد پلیمری است که عموما تحت عنوان ضایعات پت (PET) شناخته میشود. کاربردهای فراوان پتها در بخشهای مختلف تولیدی باعث شده تا توجه بیشتری نسبت به مدیریت و بازیافت این مواد شود. امروزه از این مواد در تهیه آلیاژهای همراه با پلیمرهای دیگر، تهیه وسایل ورزشی، ابزارهای باغبانی، کالاهای الکتریکی و الکترونیکی، خودروسازی، ساخت الیاف مصنوعی جهت تولید انواع کیسهخوابها، فرش، پتو، عایقگذاری لباس و… اسفاده میشود.
همچنین در صنایع بستهبندی استفاده از این مواد بازیافتی کاربرد ویژهای دارد. از این رو سرمایهگذاری در آن میتواند علاوه بر جنبههای سودآوری برای صاحبان سرمایه، اشتغالزایی مناسبی را در کشور ایجاد کند.در این گزارش بنا داریم جنبههای مختلف سرمایهگذاری در تو لید الیاف مصنوعی از ضایعات پت را بررسی کنیم که پیش رو دارید.
فرآیند بازیافت پت
فرآیند کار به این صورت است که پسماندهای پت پس از جمعآوری به محل کارخانه انتقال مییابد، در این مرحله پس از خرد شدن به وسیله آسیاب و تبدیل شدن به پولکهای قابل تبدیل به گرانول، فرآیند شستوشو انجام میشود. گرانولهای حاصل از این مرحله بهعنوان مواد اولیه بسیاری از تولیدات لوازم خانگی، الیاف مصنوعی و… قابل استفاده است. در حال حاضر این ضایعات بهصورت خام به کشورهایی نظیر ترکیه، چین و… صادر میشود.
الزامات سرمایه گذاری و سودآوری
در حال حاضر سرمایهگذاری در تبدیل این مواد اولیه بازیافتی به محصول نهایی قابلیتهای بسیار مناسبی دارد و صاحبان سرمایه میتوانند سرمایههای خود را در این بخش وارد کنند. برای شروع سرمایهگذاری ابتدا باید به دنبال زمین برای اجرای طرح مورد نظر باشید. از آنجا که مطالعات مکانیابی یکی از مهمترین بخشهای هر سرمایهگذاری به حساب میآید بنابراین جا نمایی طرح باید بهگونهای باشد که هم ورودی مورد نیاز مواد بازیافتی و پسماندهای لازم تامین شود و هم به لحاظ هزینههای حملونقل صرفه اقتصادی داشته باشند.
برای سرمایهگذاری در این کار باید حدود 4 هزار متر زمین در اختیار داشته باشید که حدود 1000 متر آن بنای مسقف برای سالن تولید و 250 متر دیگر هم برای مجموعه اداری و نگهبانی و خدمات در نظر گرفته میشود. هزینههای خرید زمین بسته به منطقهای که قصد سرمایهگذاری در آن را دارید متفاوت است لذا در خصوص این بخش سرمایههای متفاوتی میتواند مورد نیاز باشد.
سودآوری حدود 30 درصد
علاوه بر این باید حدود 3 میلیارد تومان سرمایه برای شروع کار در نظر بگیرید. حدود یکمیلیارد تومان باید برای ساختوسازها، محوطهسازی و تاسیسات مجموعه کنار بگذارید. از باقیمانده سرمایه تا یکمیلیارد برای سرمایه در گردش کار اختصاص مییابد و مابقی سرمایه هم صرف تجهیز سالن تولید و خرید ماشین آلات و تجهیزات شامل دستگاههای خرد کن، اکسترودل و ریسندگی خواهد بود. برای گرفتن مجوز هم باید سراغ وزارت صنعت، معدن، تجارت و سازمانهای متبوع آن بروید.
فرآیند گرفتن مجوز هم حدود یک ماه به طول میانجامد. چنین مجموعهای با 30 نیروی کار قابل اداره است. در نهایت سودآوری حدود 30 درصد دور از ذهن نیست. از الیاف تولید شده در این بخش میتوان در تولید فرش ماشینی، پتو و… استفاده کرد.
بازارهای مناسب منطقه ای و مصارف داخلی
در حال حاضر بازارهای منطقهای بسیار مناسبی برای تولیدات این بخش وجود دارد و به جز ترکیه که سرمایهگذاری خوبی در این زمینه انجام داده و در شرایط فعلی یکی از خریداران اصلی مواد خام بازیافتی در منطقه است سایر کشورهای منطقه میتواند بازار هدف محصولات صادراتی این بخش چه بهصورت الیاف مصنوعی و چه بهصورت محصول نهایی از جمله فرش قرار گیرد. این امر از مهمترین فرصتهای موجود برای سرمایهگذاری در این صنعت است.
مشکل اصلی سرمایهگذاران داخلی در ارزیابی، تحقیقات بازار و نیازسنجی یک کسبوکار است
اگر مدیریت پسماند به نحو مناسبی صورت گیرد میتواند زمینههای تولید و اشتغال بیشتر در کشور فراهم شود و ارزش افزوده مناسبی را در بخشهای مرتبط ایجاد کند. مشکل اصلی سرمایهگذاران داخلی در ارزیابی، تحقیقات بازار و نیازسنجی یک کسبوکار است و این موضوع نه تنها در این بخش بلکه در سایر فعالیتهای اقتصادی هم مهمترین تهدید سرمایهگذاری به حساب میآید و نتیجه این امر این است که امروز بیش از 50 درصد واحدهای تولیدی در شهرکهای صنعتی به تعطیلی کشیده شده است.
ضرورت بازیافت بطری های پلاستیکی
مصرف انواع نوشابه در بطريهاي پلي استر (PET) به سرعت در حال افزايش است. تبليغات سنگين براي متمايل ساختن مردم به مصرف اين گونه نوشيدنيها ( كه به نظر ميرسد توليد، نگهداري و عرضه آنها سودآور و ساده است) و نبود برنامههاي آموزشي مناسب براي ترويج مصرف آب، شير، دوغ و ديگر نوشيدنيهاي سودمند، ذائقه مردم به ويژه كودكان و نوجوانان را به نفع نوشابههاي گازدار (كولاها) تغيير داده است.
ترويج افراطي روحيه راحتطلبي و هزينهدار نكردن مصرف بطري دورانداختني هم سبب شده كه مردم به جاي خريد نوشابه در بطري شيشهاي، به خريد آنها در بطريهاي يكبار مصرف روي آورند. اين در حالي است كه توليدكنندگان، در كشور ما هيچگونه مسئوليتي در جمعآوري بطريهاي خالي ندارند و فقط با افتخار از افزايش توليد، «كارآفريني» و در زمينه مسايل زيست محيطي، حداكثر از گرفتن گواهينامهها و تقديرنامههاي رسمي و درختكاري در اطراف كارخانه سخن ميگويند، همچنين به طرح بسيار ريزي كه روي برچسب بطريها چاپ شده و فردي را نشان ميدهد كه بطري را در سطل زباله مياندازد، اشاره ميكنند! مصرفكنندگان، بطريهاي يكبار مصرف را با ديگر زبالهها مخلوط ميكنند، يا آنها را در شهر و طبيعت رها ميكنند.
آنان چون هزينههاي مشخص و برگشتپذيري را براي بطري خالي نپرداختهاند، انگيزه مادي براي جمعآوري آن ندارند و چون بيشتر آنان از حداقل آموزش زيستمحيطي بهره نبردهاند، احساس مسئوليت اخلاقي هم در رهاسازي آزادانه آن ندارند، از سوي ديگر چون كارخانههاي بازيافت پي.اي.تي در كشور نيست (يا در همه جا و با ظرفيت كافي نيست) مصرفكننده دليلي براي جداسازي اينگونه بطري از ديگر زبالهها نميبينند.
بر اين اساس درگيرساختن كساني كه در توليد و پخش بطريهاي پي.اي.تي ذينفع هستند و با اين هدف كه هر كس كه در چرخه توليد و مصرف بطريها نقش دارد، بايد سهم مسئوليت خود را در بازيافت آنها بپذيرد، ميتواند در بازيافت اين بطريها كارساز باشد. تحقق اين امر ذيل سه موضوع امكانپذير است:
:: متمايزكردن مصرف نوشيدني با مصرف بطري
:: هزينهداركردن دورريخت بطري
:: اقتصاديكردن جمعآوري و بازيافت بطري
:: تحقق بازيافت
بازيافت بطريها، در پارهاي كشورها با تعيين قيمت (و گرفتن «گرويي») آغاز ميشود. كسي كه بطري را بازگرداند، پول كمتري براي مصرف آن مي پردازد و هر كس كه بطري را دور بيندازد، هزينهاي در مقابل آلودهسازي پرداخته است. روشن است كه مصرف چيزي كه قيمت نداشته باشد، با اسراف و ريخت و پاش همراه است.
در بازيافت، ميتوان از بطريهاي مصرفشده، بطري نو يا منسوج پلياستر و… توليد كرد. اگر امكان مصرف تمام بطريهاي بازيافتشده به علت پرهزينه بودن تأسيس كارخانههاي بازيافت در كوتاه مدت ميسر نباشد، ميتوان در كارگاهها و كارخانههاي كوچكتر و سادهتر آنها را خرد و براي صادرات آماده كرد.
توصیه های پایانی درباره بازیافت پت
نخستین عاملی که باید در سرمایهگذاری مدنظر قرار گیرد امکانسنجی است و وقتی نیاز برای تولید محصولی یا سرمایهگذاری در بخشی از اقتصاد وجود داشته باشد ادامه کار با مشکلات کمتری همراه خواهد بود. با توجه به نیازی که در حال حاضر در این صنعت وجود دارد سرمایهگذاران باید اولویت خود را در تکمیل چرخه تولید و صادرات محصولات نهایی قرار دهند.وی ادامه میدهد: سرمایهگذاری بدون مطالعه و تحقیق و بررسی مانند قدم زدن با چشمهای بسته در خیابان شلوغ است.
بنابراین هر آن ممکن است خطری سرمایهگذاری شما را تهدید کند و این عامل همان موضوعی است که نیمه تعطیل بودن شهرکهای صنعتی در کشور را رقم زده است. میرزاده در پایان با اشاره به فرصتهای بینظیر حضور در بازارهای بینالمللی و بهویژه بازارهای منطقهای میگوید: در شرایط فعلی یک تولیدکننده باید برنامهریزی خود را بر پایه تولید محصولی قرار دهد که کیفیتهای لازم را برای رقابت در بازارهای جهانی داشته باشد و برنامهریزی برای احتساب سهمی از بازار داخلی یک اشتباه استراتژیک در سرمایهگذاری است.
منبع: واحد تحقیقات سرمایهگذاری بهین صنعت یاب
مقالات مرتبط در این زمینه :
2 دیدگاه
با سلام
بله، صنعت بازیافت پت سود آور است ولی مشکلی دارد و آن هم در تامین ضایعات پت بعنوان مواد اولیه خط تولید است که بسیار مشکل است و علت آن هم وجود مافیای موجود در این بازار می باشد که در انحصار شهرداریها می باشد و کسی غیر از پیامانکاران شهرداری حق جمع آوری ضایعات پت را ندارد.
عالی